kennismaken met de geschiedenis, chemie en economie van natuurlijke en synthetische vanille

vergeet trendy smaken zoals gezouten karamel of amandel maanzaad. Als het gaat om ijs, de meest populaire keuze is altijd vanille. Maar vanille liefhebbers pas op. Je geliefde boon is in gevaar. het is moeilijk om een zoet voedsel te bedenken dat niet op smaak is gebracht met vanille. Het is te vinden in een geschatte 18.000 producten wereldwijd. Maar natuurlijke vanille is nu schaars. En chemici zijn misschien niet in staat om een substituut te verzinnen dat zowel voedselmakers als consumenten kunnen verteren. het verhaal van deze vanille-apocalyps begint in het 16e-eeuwse Mexico, waar de Spaanse ontdekkingsreiziger Hernan Cortez getuige was van de Azteekse keizer Montezuma die een chocoladendrank dronk met vanillesmaak. Het nieuws verspreidde zich, en mensen over de hele wereld begonnen te springen op de vanille bandwagon. Maar de smaak bleef eeuwenlang een zeldzame traktatie voor de elite van de wereld, omdat niemand vanilleorchideeën kon kweken als een cash crop buiten Mexico. De sierlijke bloemen vertrouwden op lokale bijen voor bestuiving. Dat is tot 1841. Edmond Albius, een 12-jarige jongen in de Franse kolonie Reunion bij Madagaskar. Edmond bedacht hoe hij de vanille orchidee met de hand bestuift, met behulp van de meest typische kinderhulpmiddelen– een stok. De stok methode geeft stuifmeel een vriendelijke duw naar het deel van de plant waar reproductieve magie plaatsvindt. Dankzij deze techniek, de productie van vanille in Reunion steeg, en de teelt verspreid naar het nabijgelegen Madagaskar. tegenwoordig komt ongeveer 80% van ‘ s werelds natuurlijke vanille van kleine boerderijen in Madagaskar die nog steeds afhankelijk zijn van de old school stick methode om een beetje vanille romantiek te katalyseren. Door de jaren 1800 en 1900, chemici kwamen op het toneel en ontwikkelde methoden om vanilline, de belangrijkste smaakverbinding van gedroogde of genezen vanille bonen synthetiseren. Chemici hebben gemaakt vanilline te beginnen met eugenol en kruidnagel olie, ferulinezuur en rijstzemelen, en zelfs coniferylalcohol uit sparrenboom lignine. Maar petrochemie is de belangrijkste voorloper. tegenwoordig wordt ongeveer 85% van vanilline gesynthetiseerd uit de petrochemische stof guaiacol. Houd er nu rekening mee dat vanilline gewoon de belangrijkste smaakstof is van echte vanillesmaak. Fijnproevers zouden het de bovenste noot noemen. Iedereen die echte vanille heeft gehad, weet dat het veel meer subtiele componenten heeft die de smaak afronden en het een fantastische je ne sais quoi geven. Overschakelen naar fabriek gemaakt vanilline, met zijn een dominerende component, en je voelt je, goed, bedrogen. de meeste in de winkel gekochte producten hebben in de loop der jaren nog steeds synthetische vanilline gebruikt, met uitzondering van zuivelproducten. Decennia lang heeft de Amerikaanse food and Drug Administration ijs-en yoghurtbedrijven verplicht om echt vanille-extract te gebruiken, of, als ze grote fakers zijn, om kunstmatige vanille op hun producten te stampen. Gezien de toenemende minachting van de consument voor synthetische smaken, de meeste bedrijven kiezen voor de echte McCoy. En dat sentiment verspreidt zich. in feite bracht Nestle de zaken naar een heel ander niveau in 2015. De food maker corporation kondigde aan dat het zou elimineren kunstmatige additieven, waaronder vanille van chocolade snoep verkocht in de VS. De andere hoge pieten, denk generaal Mills, Hershey ‘s, Kellogg’ s, volgden al snel. Goed nieuws voor natuurlijke vanille, toch? Niet echt.
terwijl de inkt nog droogde op het deel van alle natuurlijke aankondigingen. Madagaskar had een erbarmelijk vanilleseizoen. Dat betekent dat de prijzen voor pure vanille-extract bereikte een oog popping $ 11.000 per kilogram in 2015. Dat is bijna 10 keer de prijs van een paar jaar geleden. Wat betekent dit allemaal voor ons? tenzij de vanillegodin ons toelacht en de oogst verbetert, zullen er niet genoeg vanillebonen in de wereld zijn om aan de wereldwijde vraag te voldoen. Sommige wetenschappers proberen erachter te komen welke genen vanille orchideeën gebruiken om de verleidelijke suite van smaak verbindingen gevonden in echte vanille bonen te bouwen. Onderzoekers zouden dan misschien die genen in microben of andere planten kunnen invoegen om het gewenste smaakprofiel vanille te produceren. Sommige consumenten zullen zeker bezwaar maken tegen de gedachte aan GGO-vanille. Maar anderen zien het misschien als een duurzamere optie, dan het bouwen van meer orchideeënplantages zijn aantrekkelijker dan synthetische vanilline uit petrochemicaliën.